Een weekend met dilemma’s en verrassingen
Een a-sociale maar trotse moeder, afnemende vermoeidheid, lachen gieren brullen met de spelletjes op zondagmiddag en een pan soep.
Op zaterdagochtend, om 9:00 uur vertrokken we naar Culemborg voor het NK sneldammen. Gewapend met voldoende eten en drinken, tandpasta en hygienedoekjes kwamen we daar keurig op tijd aan in het scholencomplex. Bij binnenkomst zagen we meteen bekenden, waarvan er eentje al in de rij stond voor de koffie. Ik kreeg meteen een bekertje aangeboden en nam die gretig aan. Daar volgde al snel het eerste dilemma! Binnen onze westerse beschaving is het namelijk een normale blijk van wederzijds respect om mensen die je kent en een tijdje niet gezien hebt, te begroeten met een handdruk. Ik ben dan ook gewend om op dit soort dagen de verschillende ouders, dammers, bestuursleden even te begroeten, kort aan te spreken om me vervolgens weer op Vincent z’n partijen te concentreren. Maar als je tussen de 7e en 10e dag na je chemo zit, moet je eigenlijk mensenmassa’s vermijden en vooral ook het schudden van handen zoveel mogelijk voorkomen, in verband met je lage weerstand in die dagen en dus je vatbaarheid voor bacterien etc. Aangezien nog slechts een beperkt aantal mensen in dit grote gezelschap van mijn medische situatie op de hoogte is, kun je en wil je niet steeds uitleggen waarom je geen handen schudt. Dan maar afzijdig houden en achteloos begroeten, iets dat in mijn ogen eigenlijk ronduit a-sociaal gedrag is! En als toch iemand naar je toe komt en je de hand schudt, die hand vervolgens maar even snel goed afvegen met een hygienisch doekje voor je weer je eten, je gezicht of iets anders aanraakt!! Het alternatief was thuisblijven, hetgeen ik geen goed alternatief vond.
Vanwege mijn vermoeidheid had ik ergens in de zaal een stoel opgezocht, dichtbij een muur. Daar installeerde ik mij met de tassen, nog niet wetend dat Vincent helemaal aan de andere kant van de zaal, op het podium zou spelen. Normaal gesproken bekijk ik al zijn partijen en coach ik hem een beetje, maar dat kon ik deze dag niet zo goed opbrengen. Het zou immers ook een lange dag worden van eerst voorronden, dan een pauze en dan de finale. Maar onze dammende krullenbol trok zich nergens iets van aan. Hij won partij na partij en meldde zich steevast na de partij eerst bij mij. Hiervoor rende hij dus steeds de hele zaal door :-). Zijn winst tegen Dirk was een mooie verrassing en betekende goede kansen op de titel. Toen het in de finale spannend werd rond de partijen, wetende dat hij kampioen zou kunnen worden was de vader van Vincent’s coach mijn ogen. Vanaf het podium gebaarde hij mij steeds als het goed ging en de partij gewonnen zou worden. Slechts 1 remise en de rest allemaal gewonnen partijen leverde hem uiteindelijk de titel op!! En ik? Een apetrotse moeder natuurlijk!!
Het was al 18:30 uur voor we, voorzien van grote beker, weer huiswaarts keerden. Ik hield me aan mijn belofte en dus deden we bij Zeist even de MacDonalds aan. Toen we rond 20:15 uur thuiskwamen wachtte mij een andere verrassing! Een mevrouw uit de buurt, die we verder niet zo goed kennen, maar die dagelijks met de hond langs komt en met wie we weleens een praatje maken, had een pan soep gebracht!! Zo’n spontaan, lief en totaal onverwacht gebaar uit zeer onverwachte hoek is zondermeer ontroerend…. Onvoorstelbaar lief!!
We kijken met ons allen ’s avonds naar de grappige programma’s op de TV en genieten zo van de ontspannen sfeer.
De zondagmiddag, na het bezoek aan mijn moeder, stelden we voor om maar weer eens ouderwets gezellig een spelletje te gaan doen. Immers, gezien het weer, was wandelen of fietsen niet echt een optie. Om wat tijd in te lopen besloten we de helft van de straten te verdelen (schudden en tellen) en voor de overige straten zouden we gewoon het spel spelen. Dat leverde Vincent en mij de goedkope (strategisch voor de korte termijn investeringen) straten op waar Cor en Manon zich op de duurdere steden stortten. Dat leverde al snel zeer humoristische taferelen op waardoor we alle vier heerlijk melig werden. Toen zowel Cor alsook Manon, met schuld bij de bank, niet meer aan hun betalingsverplichting konden voldoen, bleek Vincent de grote winnaar van het spel te zijn! Kennelijk was het zijn weekend!! In die meligheid bleek het spel ‘koehandel’ een fantastische manier om uiteindelijk helemaal dubbel van het lachen te liggen. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik in jaren niet zo hard en lang heb gelachen als gistermiddag. De kinderen waren zelfs even bang dat ik erin zou blijven!!! :D :D Een heerlijke vorm van ontlading na 4 vermoeiende dagen!!
Dit artikel werd gepubliceerd op: 20-06-2011 13:39